niedziela, 18 sierpnia 2013

Co ja robię tu uuu...

Cały dzień w piżamie? Lubię to! Wręcz uwielbiam. Luźna koszulka, szorty, włosy spięte w niedbały koczek, późne śniadanie na słonecznym tarasie, a potem już tylko ja i... telewizor! "Lekarze", "Przepis na życie", "Hotel 52", w międzyczasie jakieś programy muzyczne z najnowszymi wakacyjnymi hiciorami. Przeniosłam się z laptopem do swojego pokoju, kiedy na TVN'ie rozpoczął się Jaś Fasola wraz ze swoją podróżą do Cannes. Jest tak bardzo śmieszny, że aż chyba przestał mnie śmieszyć. W przeciwieństwie do wczorajszej wieczornej propozycji TVP1 - "Narzeczony mimo woli" - to zdecydowanie film który mogę oglądać, i oglądać, i oglądać... Uśmiech nie schodzi mi z buzi! A i łezka się w oku zakręci... Polecam każdemu kto nie widział, a jak ktoś widział... to i tak polecam! :)) Przerwa na ogarnięcie tego co dzieje się w wielkim świecie i znów powrót przed telewizorek, bo już o 21:45 "Czas honoru", "Kości" i znów ukochani "Lekarze". Chwała powtórkom! Chyba nie jestem normalna, chyba za dużo seriali oglądam, chyba żyję trochę w nie swoim świecie, chyba za dużo marzę o tym nieidealnym/ idealnym życiu, wyimaginowanej rzeczywistości... Luksusowe domy, mieszkania (a nawet jeśli nie luksusowe to i tak piękne, przytulne), świetne, idealnie dopasowane ubrania, wypasione samochody, super płatne prace, ekstra wakacje, śliczne, zgrabne kobitki, no i ci przystojni faceci... aaaaj gdzie to wszystko? W dużych miastach, wielkim mieście Warszawa? Czemu nie u mnie, czemu nie przy mnie? Chyba zaczynam narzekać... dziewczyno, ogarnij się ile ty masz lat, wszystko przed Tobą! Co nam przyniesie los, któż to może wiedzieć... Ale warto pamiętać, że jednak w dużym stopniu to my decydujemy o tym jak wygląda nasze życie - taaaaaaak, pamietaj, pamiętaj, zapamiętaj! Ciągle muszę sobie o tym przypominać! Pomaga mi w tym ten oto blog, który jest moim motywatorem/pocieszycielem/wsparciem. Może jest mi tak bliski dlatego, że też jestem blondynką? Nie wiem, w każdym razie działa, a to najważniejsze! Do tego milion mądrych cytatów, zwrotów, rad, obrazków, obrazeczków, zdjęć co tylko udaje się zapisać, wywołać, uwiecznić i do czego da się powrócić w chwili słabości :)) Jak ja bym funkcjonowała gdyby nie soup i we heart it?! I tak właśnie oczekuję na mojego wspaniałego księcia z bajki, z którym zamieszkam w prześlicznym mieszkaniu, na ostatnim piętrze, obowiązkowo z dużym tarasem z widokiem na miasto. I to chyba jednak będzie Warszawa. Uwielbiam to miasto, tam wszystko toczy się szybko. Nie ma czasu na marudzenie, zrzędzenie, rozmyślanie i zastanawianie się. Może to głównie dlatego, że moi przyjaciele, u których to bywam w Warszawie, mieszkają właściwie poza nią i są rodzinką hmmm... medialną? Castingi, reklamy, sesje zdjęciowe, plan serialu jeden, drugi, jakiś film są na porządku dziennym. Hop, decyzja, jedziemy, działamy. To lubię. Jak się dzieje. Nawet nie ma czasu na zmęczenie. Rano pobudka, szybkie mycie, ubranie. Malowanie i czesanie załatwi się w samochodzie podczas stania w korku. Mała przekąska, resztę też doje się w aucie, a porządne śniadanko będzie na planie. Albo i nie będzie, w zależności od tego czy na czas zdążymy. Cały dzień poza domem, wieczorem dzieciaki do mycia i spania, a starsi do... internetu. Facebook wzywa, trzeba nadrobić zaległości całego dnia, fotki zgrać, obrobić, może coś dodać? Umyć się od stóp do głów, naszykować ciuchy na dzień koleny i do spania, bo rano znów czeka pobudka i na nic nie będzie czasu... I tak w kółko, i w kółko, i w kółko. Ale kocham to. Nie wiem czy dałabym radę tak na co dzień, 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, 365 dni w roku. Jednak te kilkanaście dni w wakacje, a jak da radę to i jeszcze kilka w roku uwielbiam. Są moje i tylko moje. Nie mam czasu odbierać telefonów, pisać sms-ów. Nie mam czasu myśleć o problemach, całej mnie nie ma, wyłączam się, żyję w innym świecie. To moja odskocznia, która niestety przydawałaby się niestety znacznie częściej, niż dwa razy do roku. Ale mam na co czekać, mam co wspominać, mam za czym tęsknić, a to daje siłę i ... motywację! :))  Tak właśnie zaczęłam pisać post o nie wiem czym, skończyłam także na nie wiem czym, aleee czymś innym... Dżizas, o co mi samej chodzi?! Wracam do szukania mieszkania, bo jak tak dalej pójdzie to od października będę musiała rozbić namiot...



4 komentarze:

  1. A więc wpadłam z ciekawości, zobaczyć co tam wymodziłaś.
    Fajnie się to czyta, mówię szczerze, tym bardziej, że właściwie we wszystkim się z Tobą zgadam. ;)

    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo fajnie piszesz, super się Ciebie czyta! ;)

    OdpowiedzUsuń